Contextuele therapie
Wat is een contextuele benadering?
"Je wordt pas mens door
de relatie met anderen"
Ivan Boszormenyi-Nagy
In verbinding leven
De grondlegger van het contextuele gedachtengoed is Ivan Boszormenyi-Nagy (1920-2007). Geïnspireerd door de filosoof Martin Buber ontwikkelde hij een theorie met een sterk uitgangspunt: mensen hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan. Je wordt pas echt mens door de relatie met anderen.
In verbinding met je grootouders, ouders, broers, zussen en andere familie, leer je het leven te leven. Jouw context bepaalt voor een groot deel hoe je leert, denkt en jezelf gedraagt. Deze erfenis geeft je schatten en schade mee en kan (onbewust) een rol spelen in het hier en nu.
Bepaalde gebeurtenissen kunnen maken dat je reageert op een manier waarop je dat in je gezin van herkomst hebt geleerd. Gemis, moeizame relaties en onuitgesproken verwachtingen kunnen pijn oproepen vanuit het verleden. Deze pijn krijgt in jouw dagelijkse leven een plek. Zij beïnvloedt jezelf, maar ook de mensen met wie jij verbonden bent.
Ruimte voor herstel
Werken vanuit de contextuele benadering is een verbindende manier van werken. Je kijkt terug om te begrijpen en je kijkt vooruit om verantwoordelijkheid te nemen. Door verantwoordelijkheid te nemen doe je recht aan jezelf, maar ook aan de mensen met wie jij verbonden bent. Denk in het bijzonder aan de volgende generatie.
Blokkades worden hersteld en vertrouwen wordt opgebouwd. Je gaat op zoek naar een balans tussen vrijheid en verbinding met de mensen om je heen. Zo komt er ruimte voor ontwikkeling en groei.
De contextuele benadering is een manier van kijken die niet oordeelt, maar leert begrijpen. Het is een herstellende en preventieve manier van werken voor individuele, partner-, familie- en werkrelaties. Het daagt je uit tot verandering en biedt daarnaast hoop en perspectief.
